Termin „świecka stagnacja” odnosi się do stanu o niewielkim lub zerowym wzroście gospodarczym - innymi słowy, do środowiska, w którym gospodarka jest zasadniczo w stagnacji. „Świecki” w tym kontekście oznacza po prostu „długoterminowy”. Termin został wymyślony przez Alvina Hansena w latach trzydziestych XX wieku, podczas Wielkiego Kryzysu. Wielki Kryzys Wielki Kryzys był ogólnoświatową depresją gospodarczą, która miała miejsce od późnych lat dwudziestych XX wieku do lat trzydziestych XX wieku. Przez dziesięciolecia toczyły się debaty o tym, co spowodowało katastrofę gospodarczą, a ekonomiści są podzieleni na różne szkoły myślenia. , i został reaktywowany głównie przez Lawrence Summers.
Summers jest ekonomistą keynesowskim, który wcześniej zajmował stanowisko głównego ekonomisty Banku Światowego. Pełnił również funkcję sekretarza skarbu prezydenta Billa Clintona oraz dyrektora Narodowej Rady Gospodarczej pod przewodnictwem prezydenta Baracka Obamy.
Ryc.1. Bilanse sektorowe w gospodarce USA w latach 1990-2017
Podsumowanie
- Teoria świeckiej stagnacji została po raz pierwszy wysunięta w latach trzydziestych XX wieku, podczas Wielkiego Kryzysu, a ostatnio wskrzeszona przez ekonomistę Lawrence'a Summersa, który był doradcą ekonomicznym zarówno w administracji Clintona, jak i Obamy.
- Podstawowymi założeniami tej teorii jest to, że brak inwestowania, spowodowany zwiększoną tendencją do oszczędzania, oraz brak agresywnej (tj. Wysokich wydatków) polityki fiskalnej rządu są głównymi przyczynami stagnacji gospodarczej, w której występuje niewielki zauważalny wzrost gospodarczy.
- Przeciwnicy teorii świeckiej stagnacji argumentują, że domniemany stan przesadnych oszczędności w tej teorii jest w dużej mierze mitem, a prawdziwym winowajcą hamującym wzrost gospodarczy są zwiększone regulacje rządowe i interwencja fiskalna.
Stan świeckiej stagnacji?
Summers napisał wiele artykułów na temat globalnego kryzysu finansowego 2008-2009 Globalny kryzys finansowy 2008-2009 Globalny kryzys finansowy lat 2008-2009 odnosi się do ogromnego kryzysu finansowego, z jakim borykał się świat w latach 2008-2009. Kryzys finansowy odcisnął piętno na osobach i instytucjach w całym na całym świecie, pod głębokim wpływem milionów Amerykanów. Instytucje finansowe zaczęły tonąć, wiele zostało wchłoniętych przez większe podmioty, a rząd USA został zmuszony do zaoferowania pomocy finansowej, aby potwierdzić jego pogląd, że gospodarka znajduje się w stanie świeckiej stagnacji, słusznie wskazując, że ożywienie podczas prezydentury Obamy było najwolniejsze wychodzenie z recesji w historii. Na przestrzeni lat wzrost gospodarczy był znacznie niższy od prognoz Biura Budżetowego Kongresu USA,a stopy procentowe pozostały zbyt niskie - nawet ujemne w Unii Europejskiej. Unia Gospodarcza Unia gospodarcza to jeden z różnych typów bloków handlowych. Odnosi się do umowy między krajami, która pozwala produktom, usługom i pracownikom na swobodne przekraczanie granic. Związek ma na celu wyeliminowanie wewnętrznych barier handlowych między krajami członkowskimi, aby przynieść korzyści gospodarcze wszystkim krajom członkowskim. - przez kilka lat.- przez kilka lat.- przez kilka lat.
Letnia teoria świeckiej stagnacji
Summers pokrótce wyjaśnił swoją teorię świeckiej stagnacji w artykule z 2016 roku „The Age of Secular Stagnation”. W artykule stwierdza: „Gospodarki świata uprzemysłowionego cierpią z tego punktu widzenia na nierównowagę wynikającą z rosnącej skłonności do oszczędzania i malejącej skłonności do inwestowania. W rezultacie nadmierne oszczędności działają jak hamulec popytu, zmniejszając wzrost i inflację, a brak równowagi między oszczędnościami a inwestycjami obniża realne stopy procentowe ”. Następnie stwierdza, że tendencja do gromadzenia, a nie inwestowania, wynika z „wzrostu nierówności i udziału dochodów bogatych… oraz większej akumulacji aktywów przez zagraniczne banki centralne i państwowe fundusze majątkowe”.
Summers dodaje ponadto, że znaczący wzrost gospodarczy jest obecnie wynikiem jedynie „… niebezpiecznych poziomów zadłużania, które przekładają się… na niezrównoważone poziomy inwestycji (które w przypadku kryzysu finansowego z 2008 r. Ujawniły się jako bańka mieszkaniowa)” - innymi słowy , jako poważna przesadna reakcja na ogólną tendencję do oszczędzania nad inwestowaniem.
Rozwiązanie sekularnej stagnacji
Summers apeluje o dwutorowe podejście do rozwiązania problemu świeckiej stagnacji, przy czym oba elementy mają na celu zwiększenie popytowej strony gospodarki. Pierwszą rzeczą, jaką proponuje, jest polityka fiskalna rządu, która wydaje agresywne wydatki, szczególnie na takie kwestie, jak infrastruktura i rozwój alternatywnych źródeł energii. Zwolennicy teorii stagnacji sekularnej niewiele lub wcale nie przejmują się rosnącym długiem publicznym, skutecznie sugerując, że konieczne jest utrzymanie wzrostu gospodarczego.
Warto jednak zauważyć, że działania administracji Obamy, które obejmowały masowe inwestycje rządu w alternatywne źródła energii, przyniosły niewiele więcej niż wzrost długu federalnego bez zauważalnej poprawy koniunktury. Na przykład, jest to niesławna inwestycja Obamy w wysokości 535 milionów dolarów w Solyndra, spółkę zajmującą się energią słoneczną, która ostatecznie zbankrutowała.
Summers opowiada się również za zmniejszeniem rządowych regulacji dotyczących przedsiębiorstw jako sposobu na ożywienie gospodarki. Był zdecydowanym zwolennikiem uchylenia ustawy Glassa i Steagalla Ustawa Glassa i Steagalla Ustawa Glassa i Steagalla, znana również jako ustawa bankowa z 1933 r., Jest aktem prawnym oddzielającym bankowość inwestycyjną od komercyjnej. Ustawa była awaryjną odpowiedzią na masowe upadłości banków podczas Wielkiego Kryzysu, ponieważ uważano, że spekulacje banków komercyjnych przyczyniły się do krachu w latach 90., który wcześniej oddzielił działalność bankowości komercyjnej i inwestycyjnej - wymagając od banków wyboru jednej albo drugi, ale uniemożliwiający im pracę w obu dziedzinach. Jednak Summers zajmuje również pozornie sprzeczne stanowisko, że gospodarka skorzystałaby na ustawie Dodda-Franka,które drastycznie zwiększyły regulacje rządowe dotyczące instytucji finansowych, które zostały uchwalone wiele lat wcześniej.
Problemy z teorią
Nigdzie nie wszyscy ekonomiści przyjmują teorię świeckiej stagnacji. Jest to opinia mocno obciążona politycznie, ponieważ opowiada się za stale rosnącym długiem publicznym jako „jedynym” sposobem utrzymania wszystkiego, co jest bliskie pełnego zatrudnienia i wzrostu gospodarczego.
Z teorią wiąże się kilka oczywistych problemów. Po pierwsze, zgodnie z własnymi założeniami teorii, lata bezpośrednio poprzedzające kryzys finansowy 2008 r. Powinny charakteryzować się wysokim bezrobociem i powolnym wzrostem gospodarczym, ale tak się nie stało. Po drugie, podstawowe twierdzenie teorii, że stagnacja gospodarcza wynika z tendencji do oszczędzania, a nie do inwestowania, jest wysoce wątpliwe. Liczne badania wskazują, że stopy oszczędności są w rzeczywistości znacznie niższe niż w latach 80. i 90. XX wieku, które były okresami ożywienia gospodarczego.
Ponadto Summers w ostatnich latach argumentował, że stan świeckiej stagnacji jest tak poważny, że żadna ilość bodźców ekonomicznych nie może przywrócić gospodarki do pełnego zatrudnienia. W rzeczywistości jednak wskaźniki zatrudnienia pod rządami Trumpa wzrosły do rekordowych poziomów we wszystkich sektorach i bez prowadzenia polityki fiskalnej polegającej na zwiększeniu bodźców finansowych ze środków publicznych.
Przeciwnicy tej teorii argumentują, że zastój wzrostu gospodarczego jest przede wszystkim wynikiem przeregulowania rządu, czego przykładem jest ustawa Dodda-Franka Ustawa Dodda-Franka Ustawa Dodda-Franka, czy też ustawa Wall Street Reform and Consumer Protection Act z 2010 r. został uchwalony za rządów Obamy w odpowiedzi na kryzys finansowy 2008 roku. Jego celem było wprowadzenie znaczących zmian w przepisach finansowych i powołanie nowych agencji rządowych, których zadaniem byłoby wdrażanie różnych klauzul w ustawie. oraz ustawa o przystępnej cenie. Wydaje się, że przemawia za tym fakt, że w ramach bardziej leseferyzmu podejścia administracji Trumpa, wzrosła stopa inwestycji, a tempo wzrostu gospodarczego znacznie przyspieszyło, zbliżając się coraz bardziej do 3,0% tempa wzrostu PKB, które wymykało się gospodarce przez całe osiem lat prezydentury Obamy.
Dodatkowe zasoby
Finance jest oficjalnym dostawcą programu Financial Modeling and Valuation Analyst (FMVA) ™ Certyfikat FMVA® Dołącz do ponad 350 600 studentów, którzy pracują dla firm takich jak Amazon, JP Morgan i Ferrari, w ramach programu certyfikacji, którego celem jest przekształcenie każdego w światowej klasy analityka finansowego.
Aby dalej uczyć się i rozwijać swoją wiedzę na temat branży finansowej, gorąco polecamy poniższe dodatkowe zasoby finansowe:
- Średnia obcięta z Dallas Średnia obcięta z Dallas Średnia obcięta z Dallas, popularnie nazywana średnią obciętą stopą inflacji PCE, jest miarą inflacji bazowej na podstawie indeksu cen wydatków na konsumpcję osobistą (PCE). Nazywa się Dallas Trimmed Mean, ponieważ jest szacowany przez pracowników Banku Rezerw Federalnych w Dallas.
- Kryzys gospodarczy Depresja gospodarcza Depresja gospodarcza to sytuacja, w której gospodarka znajduje się w stanie kryzysu finansowego, często będącego wynikiem okresu negatywnej aktywności opartej na wskaźniku produktu krajowego brutto (PKB) danego kraju. To dużo gorsze niż recesja, ze znacznym spadkiem PKB i zwykle trwa wiele lat.
- Keynesowska teoria ekonomiczna Keynesowska teoria ekonomiczna Keynesowska teoria ekonomiczna jest szkołą ekonomiczną, która ogólnie stwierdza, że interwencja rządu jest potrzebna, aby pomóc gospodarkom wyjść z recesji. Pomysł wywodzi się z cykli koniunkturalnych koniunkturalnych, których można się spodziewać po gospodarkach wolnorynkowych i stawia rząd jako „przeciwwagę”
- Stagflacja Stagflacja Stagflacja to wydarzenie gospodarcze, w którym stopa inflacji jest wysoka, tempo wzrostu gospodarczego spowalnia, a bezrobocie utrzymuje się na stałym wysokim poziomie. Ta niekorzystna kombinacja budzi obawy i może być dylematem dla rządów, ponieważ większość działań mających na celu obniżenie inflacji może podnieść poziom bezrobocia
