Kredyt frankowy, zwany również kredytem imputacyjnym, jest przykładem ulgi podatkowej, która umożliwia firmie przeniesienie podatku zapłaconego na poziomie korporacyjnym na swoich interesariuszy. Ideą ulgi podatkowej jest uniknięcie podwójnego opodatkowania dywidend. Dywidenda Dywidenda to część zysków i zysków zatrzymanych, które firma wypłaca swoim akcjonariuszom. Kiedy firma generuje zysk i gromadzi zyski zatrzymane, zyski te mogą zostać ponownie zainwestowane w biznes lub wypłacone udziałowcom w formie dywidendy. . Ewentualnie akcjonariusze mogą otrzymać kredyty frankujące jako zwrot podatku.
Opracowane w 1987 r. Kredyty frankowe są stosowane głównie w australijskim systemie podatkowym. Zostały stworzone, aby wyeliminować podwójne opodatkowanie zysków przedsiębiorstw. Należy również zauważyć, że aby akcjonariusz kwalifikował się do kredytu frankowego, należy wziąć pod uwagę jego przedział podatkowy.
Jak to działa
W większości krajów dywidendy są traktowane jako forma dochodu. Oznacza to, że są one zwykle grupowane z innymi rodzajami dochodów w celu ustalenia całkowitego dochodu podlegającego opodatkowaniu Dochód podlegający opodatkowaniu Dochód podlegający opodatkowaniu odnosi się do odszkodowania dla osoby fizycznej lub przedsiębiorstwa, które jest wykorzystywane do określenia zobowiązania podatkowego. Całkowita kwota dochodu lub dochód brutto służy jako podstawa do obliczenia kwoty, jaką dana osoba lub organizacja jest winna rządowi za dany okres podatkowy. . Za każdym razem, gdy firma osiąga zyski, musi zapłacić podatek od tego zysku. W Australii podatek od osób prawnych wynosi 30%.
Przed wprowadzeniem kredytów frankowych przez rząd Hawke'a / Keatinga krajowy organ podatkowy nakładał podatek od zysków spółki, a także od dywidend wypłacanych inwestorom. Całkowite dywidendy to po prostu zyski pozostałe po zapłaceniu podatku od osób prawnych. Zasadniczo praktyka oznaczała podwójne opodatkowanie.
Jednak od czasu wprowadzenia ulg frankowych organ podatkowy nakłada podatek tylko na jeden front. W związku z tym inwestorzy, którzy otrzymują dywidendy, nie są zobowiązani do płacenia dodatkowego podatku, z wyjątkiem sytuacji, gdy ich krańcowa stawka podatkowa jest wyższa niż stawka podatku od osób prawnych płacona od dywidend. Nawet wtedy inwestor musi zapłacić jedynie różnicę między swoją krańcową stawką podatkową a 30% stawką podatku od osób prawnych.
Weźmy pod uwagę inwestora, którego krańcowa stawka podatku wynosi 30%. Ponieważ spółka zapłaciła już 30% podatku od wypracowanych zysków, inwestor nie zapłaciłby więcej podatku od swoich dywidend. Jeśli jednak jego krańcowa stawka wynosi 45%, wówczas zapłaci różnicę, która wynosi 15% (45% - 30%).
Z drugiej strony, jeśli stawka podatkowa inwestora wynosi 0%, oznacza to, że otrzyma on wszystkie kredyty frankujące jako zwrot. W 2000 roku kredyty frankowe zostały w pełni zwrócone, co czyni je potężną strategią inwestycyjną. Inwestowanie w akcje: przewodnik po inwestowaniu w wartość Od czasu publikacji „Inteligentnego inwestora” Bena Grahama, to, co powszechnie znane jest jako „inwestowanie wartości”, stało się jedną z najbardziej szanowanych i powszechnie stosowanych metod doboru akcji.
Jak obliczyć kredyty frankowe
Aby zilustrować koncepcję kredytu frankowego, spójrz na poniższy diagram:
Źródło
Jeśli akcjonariusz otrzymuje dywidendę w wysokości 70 USD od firmy, która ponosi 30% stawki podatku od swoich zysków, wówczas kredyt franczyzowy udziałowca wynosi 30 USD przy 100 USD ubruttowionej dywidendy.
Wzór na obliczanie kredytów jest następujący:
Franking Credit = (kwota dywidendy / (1 - stawka podatku od zysków firmy)) - kwota dywidendy
Korzystając z liczb podanych powyżej:
Kredyt Franking = (70 USD / (1 - 30%)) - 70 USD = 30 USD
Innymi słowy, oprócz kwoty dywidendy w wysokości 70 USD, każdemu akcjonariuszowi przysługuje również 30 USD kredytów frankowych, co daje całkowity możliwy do oszacowania dochód w wysokości 100 USD. Jednak, jak wspomniano wcześniej, należy wziąć pod uwagę krańcową stawkę podatkową danej osoby, aby określić, czy otrzyma ona ulgi jako zwrot podatku, czy też zapłaci dodatkowy podatek do australijskiego urzędu podatkowego (ATO).
Reguła okresu wstrzymania
Oczywiście inwestorzy byli bardzo zadowoleni po wprowadzeniu kredytów frankowych. Jednak fiskus nie był taki zadowolony. Tak więc, aby uniemożliwić inwestorom skorzystanie z frankowych dywidend, ATO wymyśliła warunki, które muszą zostać spełnione, zanim będzie można skompensować podatek za pomocą kredytów frankowych.
Jednym z takich warunków, z którym powinien zapoznać się każdy inwestor, jest zasada okresu utrzymywania. Twierdzi, że:
- Podatnicy muszą posiadać akcje „zagrożone” przez okres minimum 45 dni (nie licząc dni kupna lub sprzedaży, a więc w efekcie jest to 47-dniowy okres utrzymywania).
Podsumowanie
Kredyt Franking to ulga podatkowa stosowana w Australii i innych krajach, stosowana w celu wyeliminowania podwójnego opodatkowania. W ramach tego systemu australijski urząd skarbowy bierze pod uwagę fakt, że firmy płacą podatek od swoich zysków, a zatem nie ma potrzeby opodatkowania dywidend udziałowców. Podatek po zysku jest przekazywany inwestorom przy pomocy imputacji lub kredytów frankowych, a tym samym zmniejsza ich zobowiązanie podatkowe.
Jednak inwestorzy muszą wziąć pod uwagę swoją krańcową stopę podatkową, aby określić, czy kwalifikują się do ulg podatkowych. Muszą również posiadać akcje na ryzyko przez 45 dni lub dłużej, aby móc skorzystać z kredytów frankowych.
Więcej zasobów
Finance oferuje program Financial Modeling & Valuation Analyst (FMVA) ™ Certyfikat FMVA® Dołącz do ponad 350 600 studentów, którzy pracują dla firm takich jak Amazon, JP Morgan i Ferrari, z programem certyfikacji dla tych, którzy chcą przenieść swoją karierę na wyższy poziom. Aby kontynuować naukę i rozwijać swoją karierę, pomocne będą następujące zasoby finansowe:
- Należny podatek dochodowy Należny podatek dochodowy Należny podatek dochodowy to termin określający zobowiązanie podatkowe organizacji biznesowej wobec rządu, w którym prowadzi ona działalność. Wysokość zobowiązania będzie oparta na jego rentowności w danym okresie oraz obowiązujących stawkach podatkowych. Podatek do zapłacenia nie jest zobowiązaniem długoterminowym, lecz zobowiązaniem bieżącym,
- Stałe / tymczasowe różnice w rachunkowości podatkowej Trwałe / tymczasowe różnice w rachunkowości podatkowej Trwałe różnice powstają, gdy występuje rozbieżność między dochodem przed opodatkowaniem a dochodem do opodatkowania w ramach zeznań podatkowych i rachunkowości podatkowej, która jest pokazywana inwestorom. Rzeczywisty należny podatek będzie pochodził z zeznania podatkowego. W tym przewodniku omówimy wpływ tych różnic w rachunkowości podatkowej
- Podatek progresywny Podatek progresywny Podatek progresywny to stawka podatkowa, która rośnie wraz ze wzrostem wartości podlegającej opodatkowaniu. Zwykle dzieli się go na przedziały podatkowe, które przechodzą do kolejno wyższych stawek. Na przykład progresywna stawka podatkowa może przesunąć się od 0% do 45%, z najniższej i najwyższej półki
- Tarcza podatkowa Tarcza podatkowa Tarcza podatkowa to dopuszczalne odliczenie od dochodu podlegającego opodatkowaniu, które skutkuje obniżeniem należnych podatków. Wartość tych osłon zależy od efektywnej stawki podatkowej dla korporacji lub osoby fizycznej. Typowe wydatki podlegające odliczeniu obejmują amortyzację, amortyzację, spłaty kredytu hipotecznego i koszty odsetek
