Struktura typu master-feeder to struktura inwestycyjna wykorzystywana przez fundusze hedgingowe Fundusz hedgingowy Fundusz hedgingowy, alternatywny instrument inwestycyjny, to partnerstwo, w ramach którego inwestorzy (inwestorzy akredytowani lub inwestorzy instytucjonalni) łączą pieniądze i w ramach której wielu inwestorów inwestuje w lądzie i na morzu Fundusze „powiązane”, które z kolei inwestują w większy fundusz „główny”. Fundusze podstawowe i powiązane są zazwyczaj zarządzane przez tego samego wyznaczonego zarządzającego inwestycjami, a inwestycje są dokonywane zgodnie z umową o partnerstwie.
Struktura master-feeder umożliwia zarządzającym inwestycjom zarządzanie większym portfelem zbiorczym (tj. Funduszem głównym) i zapewnia inwestorom korzyści, takie jak zyski podatkowe, odsetki, zyski z dochodów i dywidendy - które są generowane przez fundusz podstawowy. Zwykle struktury typu master-feeder obejmują jeden fundusz uzupełniający na lądzie, jeden fundusz uzupełniający na morzu i jeden fundusz podstawowy.
Jak działa struktura Master-Feeder
Poniższy diagram przedstawia, jak funkcjonuje typowa struktura zasilacza głównego:
- Inwestorzy podlegający opodatkowaniu z USA inwestują w spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (LLC) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (LLC) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (LLC) to struktura biznesowa dla firm prywatnych w Stanach Zjednoczonych, która łączy w sobie aspekty spółek osobowych i korporacyjnych, które funkcjonują jako fundusze powiązane. Podobnie zwolnieni z podatku inwestorzy z USA i zagraniczni inwestują w zagraniczne fundusze powiązane.
- Fundusze powiązane to spółki, w których środki są aktywnie inwestowane - fundusze przepływają od inwestorów do spółek powiązanych, które z kolei inwestują całość lub część pieniędzy inwestorów w fundusz podstawowy.
- Fundusz główny gromadzi kapitał z obu typów funduszy powiązanych i inwestuje w różne rodzaje papierów wartościowych w oparciu o warunki rynkowe i umowy z inwestorami. Zyski i straty generowane przez fundusz główny są dzielone między fundusze powiązane zgodnie z zainwestowaną kwotą. Następnie fundusze powiązane alokują te zyski i straty na inwestorów indywidualnych.
- Zarządzający inwestycjami jest odpowiedzialny za alokację środków na papiery wartościowe i zarządzanie całym portfelem funduszu podstawowego. Menedżerowi zazwyczaj płaci się procentową opłatę za swoje usługi doradcze i zarządcze.
Zalety i wady struktur Master-Feeder
1. Zmniejszone koszty handlowe
Łącząc dużą liczbę funduszy od różnych inwestorów, zarządzający inwestycjami zmniejszają opłaty handlowe związane z zarządzaniem wieloma portfelami. Innymi słowy, opłaty transakcyjne stanowią na ogół procent wartości transakcji. Przeprowadzając jedną transakcję, która wpływa na wiele portfeli, zarządzający inwestycjami mogą uniknąć wielokrotnego płacenia opłat transakcyjnych.
2. Korzyści skali
Utworzenie funduszu podstawowego generuje korzyści skali Korzyści skali Korzyści skali odnoszą się do korzyści kosztowych, jakie firma osiąga, gdy zwiększa poziom produkcji. Im większa ilość produkcji, tym niższy jednostkowy koszt stały. Rodzaje, przykłady, przewodnik, który może przynieść korzyści na różne sposoby, zmniejszając koszty operacyjne i transakcyjne. Na przykład, zamiast przeprowadzać analizy ryzyka i bezpieczeństwa dla różnych portfeli w różnych funduszach powiązanych, fundusz podstawowy wymaga tylko jednego zestawu analiz, który ma wpływ na wszystkich inwestorów.
3. Różnorodność inwestorów
Elastyczność struktur typu master-feeder umożliwia inwestorom zwolnionym z podatku i zagranicznym inwestowanie w fundusz podstawowy, tworząc większą ogólną pulę funduszy. Jednocześnie fundusze uzupełniające na lądzie i na morzu zapewniają utrzymanie procesów podatkowych dla inwestorów amerykańskich podlegających opodatkowaniu.
Wady struktur Master-Feeder
1. Kompleksowa księgowość podatkowa
Fundusze powiązane są zarejestrowane jako oddzielne podmioty prawne, a zatem oprócz funduszu podstawowego muszą prowadzić własne procesy księgowe i księgowe. To sprawia, że proces księgowy jest bardzo złożony i żmudny, ponieważ zyski i straty generowane przez fundusz główny również muszą być rozłożone równo.
2. Konflikty strategiczne
Fundusz główny łączy inwestycje wielu inwestorów indywidualnych z wielu funduszy powiązanych. Każdy inwestor może mieć inny cel inwestycyjny, a każdy fundusz powiązany może być dostosowany do różnych inwestorów (np. Można odwołać się do inwestora z awersją do ryzyka Definicja awersji do ryzyka Osoba, która ma awersję do ryzyka ma tę cechę lub cechę, że preferuje unikanie strat nad Ta cecha jest zwykle przypisywana inwestorom lub uczestnikom rynku, którzy wolą inwestycje o niższych zwrotach i stosunkowo znanym ryzyku od inwestycji o potencjalnie wyższych zwrotach, ale także z większą niepewnością i większym ryzykiem., podczas gdy inna może być atrakcyjna dla inwestora poszukującego ryzyka) .
Dlatego każda decyzja podejmowana przez zarządzającego inwestycją ma różne konsekwencje dla różnych inwestorów. Może to prowadzić do konfliktów strategicznych podczas procesu zarządzania inwestycją.
3. Papiery wartościowe ograniczone regionalnymi ograniczeniami
Biorąc pod uwagę, że inwestycje inwestorów zagranicznych są również uwzględnione w funduszu podstawowym, regionalne ograniczenia, które uniemożliwiają inwestorom zagranicznym kupowanie określonych rodzajów papierów wartościowych (np. Zagranicznych obligacji rządowych lub akcji), również ograniczają możliwość tego funduszu podstawowego. Ogranicza rodzaje papierów wartościowych, w które można inwestować.
Podsumowanie
Struktury funduszy podstawowych to struktury inwestycyjne, w ramach których inwestorzy krajowi i zagraniczni decydują się na inwestycję w fundusz podstawowy, który łączy ich aktywa. Zwykle pierwszym krokiem jest inwestowanie przez inwestorów w fundusze powiązane, które z kolei wnoszą kapitał do funduszu podstawowego zarządzanego przez zarządzającego inwestycją.
Większa, połączona pula aktywów pozwala inwestorom czerpać korzyści z ekonomii skali, obniżonych kosztów handlowych i korzyści podatkowych. Jednak biorąc pod uwagę różnorodność zaangażowanych inwestorów, ryzyko konfliktów strategicznych i komplikacji księgowych pozostaje wysokie.
Więcej zasobów
Finance oferuje Certified Banking & Credit Analyst (CBCA) ™ CBCA ™ Certification Akredytacja Certified Banking & Credit Analyst (CBCA) ™ to globalny standard dla analityków kredytowych obejmujący finanse, rachunkowość, analizę kredytową, analizę przepływów pieniężnych, modelowanie zobowiązań, pożyczki spłaty i nie tylko. program certyfikacji dla tych, którzy chcą przenieść swoją karierę na wyższy poziom. Aby dalej uczyć się i rozwijać swoją bazę wiedzy, zapoznaj się z dodatkowymi odpowiednimi zasobami poniżej:
- Raj podatkowy Raj podatkowy lub zagraniczne centrum finansowe to każdy kraj lub jurysdykcja, która oferuje minimalne zobowiązania podatkowe dla zagranicznych osób fizycznych i firm.
- Strategie funduszy hedgingowych Strategie funduszy hedgingowych Fundusz hedgingowy to fundusz inwestycyjny utworzony przez akredytowane osoby i inwestorów instytucjonalnych w celu maksymalizacji zwrotów oraz ograniczenia lub wyeliminowania ryzyka, niezależnie od wzrostu lub spadku rynku. Strategie funduszy hedgingowych są wykorzystywane poprzez prywatne partnerstwa inwestycyjne między zarządzającym funduszem a inwestorami
- Koszty transakcji Koszty transakcji Koszty transakcji to poniesione koszty, które nie obciążają żadnego uczestnika transakcji. Są to koszty utopione wynikające z gospodarczego handlu na rynku. W ekonomii teoria kosztów transakcyjnych opiera się na założeniu, że na ludzi ma wpływ konkurencyjny własny interes.
- Inwestowanie: przewodnik dla początkujących Inwestowanie: przewodnik dla początkujących Przewodnik dotyczący inwestowania w finansach dla początkujących nauczy Cię podstaw inwestowania i jak zacząć. Dowiedz się o różnych strategiach i technikach handlu oraz o różnych rynkach finansowych, na których możesz inwestować.
