Strukturyzowany instrument inwestycyjny (SIV) to niebankowa jednostka finansowa utworzona w celu kupowania inwestycji mających na celu czerpanie zysków z różnicy stóp procentowych - zwanej spreadem kredytowym - między zadłużeniem krótkoterminowym a długoterminowym. Długoterminowe inwestycje dłużne często obejmują strukturyzowane produkty finansowe, takie jak papiery wartościowe zabezpieczone aktywami. Rynkowe papiery wartościowe Zbywalne papiery wartościowe to nieograniczone krótkoterminowe instrumenty finansowe, które są emitowane albo w przypadku kapitałowych papierów wartościowych, albo dłużnych papierów wartościowych spółki notowanej na giełdzie. Spółka emitująca tworzy te instrumenty w celu pozyskania środków na dalsze finansowanie działalności i ekspansji. (ABS), papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką (MBS) i sekurytyzacje kart kredytowych. Stąd nazwa ustrukturyzowany wehikuł inwestycyjny.Inwestycje są finansowane przez SIV emitującą papiery komercyjne i wykorzystującą kapitał uzyskany w ten sposób do zakupu długoterminowych dłużnych papierów wartościowych, które dają wyższy zysk niż papiery komercyjne emitowane przez SIV. Zobowiązania z tytułu papierów wartościowych podlegają ciągłemu odnowieniu, tak aby jednostka nie musiała upłynniać swoich inwestycji długoterminowych przed terminem zapadalności. SIV są również znane jako kanały, ponieważ tworzą stały kanał kapitalizacji inwestycji.SIV są również znane jako kanały, ponieważ tworzą stały kanał kapitalizacji inwestycji.SIV są również znane jako kanały, ponieważ tworzą stały kanał kapitalizacji inwestycji.
SIV są obsługiwane przez profesjonalny zespół zarządzający inwestycjami i podlegają mniejszym regulacjom niż inne instrumenty puli inwestycyjnej, częściowo dlatego, że są one zwykle tworzone jako spółki offshore, specjalnie po to, aby uniknąć przepisów, którym podlegają banki i inne instytucje finansowe. SIV umożliwiają zarządzającemu zespołowi inwestycyjnemu uzyskanie wyższych zwrotów z inwestycji poprzez lewarowanie inwestycji w sposób, którego banki nie mogą ze względu na wymogi kapitałowe ustalone przez rząd. Przed kryzysem finansowym w 2008 r. SIV były często utrzymywane przez banki jako aktywa pozabilansowe.
Historia strukturalnych pojazdów inwestycyjnych
Nicholas Sossidis i Stephen Partridge stworzyli pierwsze strukturyzowane wehikuły inwestycyjne w Citigroup w 1988 r. Dwóch londyńskich bankierów uruchomiło Alpha Finance Corp i Beta Finance Corp w odpowiedzi na zmienność ówczesnego rynku pieniężnego. Inwestorzy byli niezadowoleni z nieprzewidywalnych zwrotów na rynku pieniężnym i szukali stabilnego narzędzia, które przyniosłoby bardziej stabilne zwroty z inwestycji. Alpha Finance oferowała maksymalną dźwignię pięciokrotną swojego kapitału, przy czym każdy składnik aktywów wymagał 20% kapitału, podczas gdy Beta Finance zapewniała maksymalną dźwignię w wysokości 10-krotności swojego kapitału z dźwignią finansową opartą na wadze ryzyka swoich aktywów. Pionierzy dwóch Citigroup SIV opuścili później bank, aby założyć własną firmę zarządzającą finansami, Gordian Knot, w Mayfair w Londynie.
Kolejne SIV zwiększyły swoją dźwignię do 20 i 50 razy, a liczba SIV szybko zyskała na znaczeniu. Do 2004 r. Istniało 18 SIV o wartości 147 miliardów dolarów. W 2007 r. Agencja Moody's Investors Service oceniła 36 SIV o wartości 395 miliardów dolarów. Jednak kiedy wybuchł kryzys finansowy w 2008 r., Większość SIV została zrestrukturyzowana lub znalazła się w trudnej sytuacji i upadła z powodu dużych inwestycji w papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką o podwyższonym ryzyku. Wielu inwestorów zostało przyłapanych na tym, że niewiele wiedziano o SIVS io tym, w jakie aktywa zainwestowali. Pod koniec 2008 r. Żadna SIVS nie działała.
Strukturyzowana spółka inwestycyjna (SIV) a spółka specjalnego przeznaczenia (SPV)
Strukturyzowana spółka inwestycyjna (SIV) to rodzaj spółki celowej, która uzyskuje zysk z różnicy w oprocentowaniu długoterminowych papierów wartościowych i krótkoterminowych długów. Z drugiej strony spółka celowa (SPV) odnosi się do szerokiej kategorii instrumentów inwestycyjnych, które można zakwalifikować jako pozycje bilansowe lub pozabilansowe. Spółka celowa jest tworzona w określonym celu i wykorzystywana przez firmy do odizolowania firmy inicjującej od ryzyka finansowego. Większość spółek celowych jest zakładana jako spółki osierocone poprzez zdeponowanie aktywów w trustach i zatrudnienie administratora, który zapewni profesjonalne zarządzanie i zapewni, że nie ma bezpośredniego związku finansowego z instytucją dominującą.
SIV są w szczególności finansowane poprzez emisję papierów komercyjnych, ale SPV mogą być finansowane na różne sposoby, w tym poprzez emisję akcji i obligacji długoterminowych. Zarówno SIVS, jak i SPV są powszechnie rejestrowane jako spółki zagraniczne, aby uniknąć płacenia wyższych podatków w kraju macierzystym ich instytucji macierzystych i aby uniknąć surowych przepisów finansowych.
Powiązane odczyty
- Inwestowanie: przewodnik dla początkujących Inwestowanie: przewodnik dla początkujących Przewodnik dotyczący inwestowania w finansach dla początkujących nauczy Cię podstaw inwestowania i jak zacząć. Dowiedz się o różnych strategiach i technikach handlu oraz o różnych rynkach finansowych, na których możesz inwestować.
- Pion Bankowości Inwestycyjnej IBD - Pion Bankowości Inwestycyjnej IBD jest akronimem dla Pionu Bankowości Inwestycyjnej w ramach całego banku inwestycyjnego. IBD odpowiada za współpracę z korporacjami, instytucjami i rządami w celu pozyskiwania kapitału (gwarantowanie emisji na rynkach akcji, długu i hybrydowych), a także za przeprowadzanie fuzji i przejęć
- Linia alokacji kapitału i linia optymalnej alokacji kapitału portfela (CAL) i optymalny portfel Przewodnik krok po kroku do tworzenia granicy portfela i linii alokacji kapitału (CAL). Linia alokacji kapitału (CAL) to linia, która graficznie przedstawia profil ryzyka i zysku ryzykownych aktywów i może być używana do znalezienia optymalnego portfela.
- Długie i krótkie pozycje Długie i krótkie pozycje W inwestycjach długie i krótkie pozycje oznaczają kierunkowe zakłady inwestorów, że papier wartościowy wzrośnie (jeśli jest długi) lub spadnie (jeśli jest krótki). W obrocie aktywami inwestor może zajmować dwa rodzaje pozycji: długie i krótkie. Inwestor może kupić aktywa (zajmując pozycję długą) lub je sprzedać (zajmując pozycję krótką).
