Baza monetarna odnosi się do ilości gotówki krążącej w gospodarce. Składa się z dwóch części: gotówki w obiegu i rezerw bankowych . Waluta w obiegu odnosi się do banknotów i monet będących w posiadaniu obywateli - pieniędzy, których używamy w życiu codziennym. Rezerwy bankowe to depozyty gotówkowe, które instytucje finansowe przechowują na swoich rachunkach w banku centralnym. Rezerwa Federalna (Fed). Rezerwa Federalna to bank centralny Stanów Zjednoczonych i organ finansowy odpowiedzialny za największą na świecie gospodarkę wolnorynkową. .
Dwa powyższe składniki odpowiadają za najbardziej płynne aktywa w gospodarce - środki pieniężne i depozyty gotówkowe. Ogólnie rzecz biorąc, baza monetarna jest miarą ilości gotówki w obiegu w gospodarce.
Podsumowanie
- Baza monetarna odnosi się do ilości gotówki krążącej w gospodarce.
- Baza pieniężna składa się z dwóch części: gotówki w obiegu i rezerw bankowych.
- Nie mylić z podażą pieniądza, baza monetarna nie obejmuje aktywów niepieniężnych, takich jak depozyty płatne na żądanie, depozyty terminowe czy czeki.
Zrozumienie bazy monetarnej
Baza monetarna jest zwykle mierzona przez bank centralny, który kontroluje obieg waluty w gospodarce. Łatwo jest myśleć o bazie pieniężnej jako o pieniądzu fizycznym w gospodarce, czy to w portfelu, czy w skarbcu banku.
Nie mylić z podażą pieniądza, baza monetarna obejmuje tylko gotówkę i depozyty gotówkowe, takie jak banknoty, monety, gotówka w posiadaniu banków komercyjnych oraz gotówka w rezerwach bankowych. W niektórych przypadkach baza pieniężna może być również określana jako M0, baza pieniężna lub pieniądz bazowy.
Baza monetarna a podaż pieniądza
W porównaniu z podażą pieniądza baza monetarna obejmuje jedynie pieniądz w obiegu i rezerwy gotówkowe w banku. W przeciwieństwie do tego podaż pieniądza to szerokie pojęcie, które obejmuje całą podaż pieniądza w kraju.
Podaż pieniądza obejmuje mniej płynnych aktywów, takich jak depozyty płatne na żądanie (pieniądze na rachunku bieżącym Rachunek bieżący Rachunek bieżący to rodzaj rachunku depozytowego, który osoby fizyczne otwierają w instytucjach finansowych w celu wypłaty i zdeponowania pieniędzy. Znany również jako transakcyjny lub płatny na żądanie konto, konto bieżące jest bardzo płynne, a mówiąc prościej, zapewnia użytkownikom szybki dostęp do pieniędzy), depozytów terminowych (CD, GIC) lub czeków. Aktywa zostaną uwzględnione w podaży pieniądza, ale nie w bazie pieniężnej. Dlatego możemy postrzegać podaż pieniądza jako rozszerzenie bazy monetarnej.
Znaczenie bazy walutowej
Banki centralne mogą zwiększać lub zmniejszać bazę monetarną poprzez różne formy polityki pieniężnej. W przypadku wielu banków centralnych baza monetarna jest zwiększana poprzez zakup obligacji rządowych, zwanych również operacjami otwartego rynku. Kupując obligacje od banków komercyjnych Bank komercyjny Bank komercyjny to instytucja finansowa udzielająca pożyczek, przyjmująca depozyty oraz oferująca podstawowe produkty finansowe, takie jak rachunki oszczędnościowe i certyfikaty depozytowe dla osób fizycznych i firm. Zarabia głównie na udzielaniu klientom różnego rodzaju pożyczek i naliczaniu odsetek. , bank centralny może zastąpić niepłynne obligacje depozytem gotówkowym na rachunku rezerw banku.
Banki centralne mogą również zwiększyć rezerwy obowiązkowe, czyli wymagania dotyczące ilości gotówki, jaką banki muszą przechowywać na swoich rachunkach rezerwowych. W wyniku zwiększenia podaży gotówki spadną rynkowe stopy procentowe.
Dlatego też dostosowanie bazy monetarnej jest kolejnym narzędziem, za pomocą którego banki centralne modyfikują stopy procentowe. Wykorzystując politykę pieniężną do utrzymania bazy monetarnej, banki centralne mogą również zapewnić stałą dostępność gotówki do użytku.
Praktyczny przykład
Załóżmy, że fikcyjny kraj Anko posiada 250 milionów dolarów w banknotach i monetach będących w obiegu do użytku publicznego. Banki komercyjne otrzymały również 100 milionów dolarów w gotówce w swoich skarbcach i 150 milionów dolarów w rezerwach gotówkowych przechowywanych w banku centralnym Anko. W sumie baza pieniężna Anko wyniosłaby 500 milionów dolarów.
Teraz przypuśćmy, że Bank Centralny Anko zdecyduje się zwiększyć bazę monetarną poprzez odkupienie niektórych obligacji rządowych. Jeśli bank centralny odkupi obligacje warte 50 milionów dolarów, zdeponuje 50 milionów dolarów w gotówce na rachunku rezerw banku. Zwiększy to bazę monetarną kraju o 50 milionów dolarów do łącznej kwoty 550 milionów dolarów.
Dodatkowe zasoby
Finance jest oficjalnym dostawcą Certyfikatu Certified Banking & Credit Analyst (CBCA) ™ CBCA ™ Akredytacja Certified Banking & Credit Analyst (CBCA) ™ to globalny standard dla analityków kredytowych obejmujący finanse, rachunkowość, analizę kredytową, analizę przepływów pieniężnych, modelowanie warunków umowy, spłaty pożyczek i nie tylko. program certyfikacji, mający na celu przekształcenie każdego w światowej klasy analityka finansowego.
Aby dalej uczyć się i rozwijać swoją wiedzę na temat analizy finansowej, gorąco polecamy poniższe dodatkowe zasoby:
- Rezerwy gotówkowe Rezerwy gotówkowe Rezerwy gotówkowe to fundusze rezerwowane przez firmy do wykorzystania w sytuacjach awaryjnych. Zaoszczędzona gotówka służy do pokrycia kosztów lub wydatków, które są nieplanowane lub nieoczekiwane. W większości przypadków rezerwy są przeznaczone specjalnie na potrzeby krótkoterminowe. Jedną z zalet rezerw gotówkowych jest to, że firma może uniknąć zadłużenia karty kredytowej lub konieczności zaciągania dodatkowego zadłużenia kredytowego.
- Polityka pieniężna Polityka pieniężna Polityka pieniężna to polityka gospodarcza, która zarządza wielkością i tempem wzrostu podaży pieniądza w gospodarce. Jest to potężne narzędzie do regulowania zmiennych makroekonomicznych, takich jak inflacja i bezrobocie.
- Inflacja Inflacja Inflacja to pojęcie ekonomiczne, które odnosi się do wzrostu poziomu cen towarów w określonym okresie. Wzrost poziomu cen oznacza, że waluta w danej gospodarce traci siłę nabywczą (czyli mniej można kupić za taką samą kwotę).
- Teoria ilościowa pieniądza Teoria ilościowa pieniądza Teoria ilościowa pieniądza odnosi się do idei, że ilość dostępnego pieniądza (podaż pieniądza) rośnie w tym samym tempie, co poziomy cen w dłuższej perspektywie. Gdy stopy procentowe spadają lub podatki spadają, a dostęp do pieniędzy staje się mniej ograniczony, konsumenci stają się mniej wrażliwi na zmiany cen
